DeVuego ES_COR

In conclusion, Lone McLonegan is not a bad adventure. It's an above average game that obviously had a lot of room for improvement that would take it up at least one notch in quality. However, combined with the low retail price and the amount of effort will take for someone to finish it, they represent a game that won't waste the time of adventure fans.

Call of the Sea is an immersive puzzle / adventure that came almost out of nowhere. Its satisfying puzzles and well-written, sometimes moving, story compose a more than decent game that will shake your brain cells for about six to seven hours.

Song of Horror breaths some fresh air into the Horror genre. Searching for clues and solving puzzles while being stalked by an omnipresent entity that adapts to your actions, has never been more terrifying.

Το “Candle” είναι ένα παιχνίδι που μπορείτε άφοβα να το παίξετε έχοντας το μικρό παιδί σας δίπλα, που σίγουρα θα μαγνητιστεί απ’ τα πολύχρωμα κι εξαιρετικά σχεδιασμένα τοπία, τον χαριτωμένο πρωταγωνιστή, καθώς και τις αστείες, προϊστορικού τύπου, ομιλίες των απανταχού χαρακτήρων που κάνουν την εμφάνισή τους. Προτού βιαστείτε να γελάσετε, αναλογιστείτε ότι, σ’ αντίθεση με το παρελθόν, τη σήμερον ημέρα το gaming απευθύνεται και στα μεγαλύτερης ηλικίας μέλη μίας οικογένειας, πέραν των όποιων  παιδιών αυτής.

Σπεύδω επίσης να σημειώσω ότι ξεκάθαρα αποτελεί ένα ακόμη δείγμα αξιόλογης παραγωγής από μέρους της Microids απ’ τη στιγμή που εισήλθε στο γκρουπ της Anuman Interactive. Κι επειδή οι Ισπανοί έχουν στα συρτάρια τους τουλάχιστον μία ακόμη ιστορία, εκείνη του “Day One”, για τ’ οποίο δε κατάφεραν να χρηματοδοτηθούν απ’ το κοινό, δε μπορώ παρά να εύχομαι τα καλύτερα για την εμπορική πορεία του “Yesterday Origins”, αλλά και τη συνολικότερη σύμπραξη των δύο αυτών παραδοσιακών δυνάμεων του χώρου των adventure games. Α, για να μη το ξεχάσω, το τελευταίο achievement που ξεκλειδώνουμε έχει την ονομασία “This is Not the End”. Λέτε;

Ο μοναδικός φόβος μου έχει να κάνει με το διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι να δούμε τη συνέχεια, αλλά και το απευκταίο ενδεχόμενο να μη μας έρθει ποτέ αυτή. Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα δοθεί στους παίκτες επιπλέον κίνητρο απόκτησής του, μέσω μείωσης της υψηλής τιμής που έχει αυτή τη στιγμή, ούτως ώστε ν' αυξηθούν τα έσοδα των Ισπανών, άρα και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες δημιουργίας των υπολοίπων επεισοδίων που αναμένονται. Σε τελική ανάλυση, είναι τόσο τρελά τα δρώμενα, που μου έχουν εξάψει την περιέργεια αναφορικά με το πού πρόκειται να οδηγήσουν!  

Το Shaking The Hive προσφέρει πλούσια δράση, ουσιαστική κλιμάκωση της πλοκής και λειτουργεί ως άτυπη διαβεβαίωση για την συνέχεια και την ολοκλήρωση μιας εκ των πλέον ιδιαίτερων σειρών αστυνομικού μυστηρίου που έχουν περάσει από τις οθόνες μας. Πολλά συγχαρητήρια στην Crowd of Monsters και ελπίζουμε να μην χρειαστεί να περιμένουμε άλλους οκτώ μήνες για την συνέχεια της τελευταίας (;) περιπέτειας του Αδιάφθορου Ness.

Είναι εφικτό λοιπόν για το “AR-K” να προλάβει να γυρίσει την κατάσταση και να περισώσει τη φήμη που θα το ακολουθεί στο μέλλον; Κατά τη γνώμη μου κάτι τέτοιο εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Αν δούμε ένα ακόμη καλύτερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια τελευταίο μέρος, αν μη τι άλλο οι συνολικές εντυπώσεις θα μετριαστούν σε μεγάλο βαθμό. Αν δε οι developers διαθέτουν το κατάλληλο υλικό που θα τους επιτρέψει να επεκταθούν στα πέντε επεισόδια, έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή…

Συνεπώς, όπως θα έχετε ήδη αντιληφθεί, οι συνολικές εντυπώσεις που αποκομίζει κανείς από το Red Goddess είναι μάλλον αρνητικές. Οσο και αν προσπαθεί να γίνει «ονειρικό» και παραμυθένιο με τη συμπαθητική ιστορία του, τα ομολογουμένως αρκετά καλά για το είδος γραφικά του και τον προσεγμένο ηχητικό τομέα (τόσο στο δουλεμένο soundtrack του όσο και στο voice-over του Αφηγητή), το gameplay του αποτυγχάνει στα πιο κρίσιμα σημεία ενός ποιοτικού τίτλου Metroidvania. Με φτωχό σε περιεχόμενο χάρτη, μετριότατο και σε στιγμές πραγματικά κακό platforming και «πιο-αδιάφορο-κοιμάσαι» combat system, συν μερικά ανόητα bugs, το Red Goddess: Inner World δύσκολα θα διεκδικήσει μια θέση στη Steam Library σας, ακόμα και αν το βρείτε σε κάποια προσφορά. Υπάρχουν πολύ καλύτερα παιχνίδια του είδους για να προτιμήσετε.

Ένα ιδιαίτερα υποσχόμενο ντεμπούτο λοιπόν, το πρώτο επεισόδιο του Blues And Bullets. Εξαιρετική γραφή και ερμηνείες, μια αιματοβαμμένη κάθοδος στα άδυτα μιας αινιγματικής σέκτας αποκρυφιστών/δολοφόνων και εξαιρετική αίσθηση του στυλ, του ρυθμού και της σκηνοθεσίας. Παρά τις όποιες κονσολικές μικροπαραφωνίες, ο τίτλος προσφέρει αυθεντική μαυρίλα και πετυχαίνει απόλυτα τον σκοπό του : μας βάζει στο ρόλο ενός κουρασμένου ήρωα, ο οποίος θα προτιμούσε χίλιες φορές να ψήνει τάρτες από βατόμουρο στην κουζίνα του ακούγοντας λίγη σωστή jazz από το juke box του, αλλά βρίσκεται με το όπλο στο χέρι και την ψυχή στο στόμα, προκειμένου να σώσει το μοναδικό πράγμα που ίσως αξίζει να σωθεί, από αυτό το πανηγυράκι που ονομάζουμε «Δυτικό Κόσμο».

Το ακόμη πιο ελπιδοφόρο όμως είναι ότι, μετά το “Tormentum”, έχουμε κι εδώ να κάνουμε με το ντεμπούτο μίας νέας εταιρείας, που αποδεικνύεται ιδιαιτέρως υποσχόμενο. Καταπιανόμενο μ’ ένα θέμα που δε θα πάψει ποτέ να απασχολεί την ανθρωπότητα, κλιμακώνοντας ιδανικά την πλοκή του κι όντας εξοπλισμένο μ’ ένα απ’ τα καλύτερα rosters χαρακτήρων που έχει να επιδείξει εκπρόσωπος των adventure games, μας κάνει ήδη να περιμένουμε την πρώτη ανακοίνωση περί έναρξης σχεδιασμού του sequel. Well done Fictiorama Studios!

Το θέμα βέβαια είναι ότι τελικά ούτε κι η παρούσα καταφέρνει το αντίθετο. Συνεπώς, δεν έχετε παρά να περιμένετε να διαβάσετε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το review μας για το δεύτερο μέρος, με την ελπίδα να είναι εμφανώς ανώτερο και να καταφέρει, αν όχι ν’ αντιστρέψει, τουλάχιστον να ισορροπήσει την κατάσταση.

Συνολικά, έχουμε μια πάρα πολύ αξιόλογη δουλειά, ένα αυθεντικό και ατμοσφαιρικότατο adventure μεταφυσικού τρόμου, ιδιαίτερα προσβάσιμο και σε παίκτες νέους στο είδος, το οποίο χρήζει οπωσδήποτε της προσοχής των μερακλήδων αντβεντσουράδων ανάμεσά σας.  Με το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σαιζόν να κυκλοφορεί μέσα στο καλοκαίρι, είναι πραγματικά η καλύτερη στιγμή για μυηθείτε στα σκοτεινά μυστήρια του Simurg, του Μαυρόφτερου Βασιλιά των Πουλιών. Η σταδιακή κάθοδος στην τρέλα και η ολοκληρωτική παράδοση στις ομίχλες του θανάτου ποτέ δεν ήταν απολαυστικότερη…